Op 31 december 2016 stroomt de tuinwinkel vol met tuinders die afscheid willen nemen van Rinus. Op 1 januari stopt hij ermee. De voorzitter spreekt mooie woorden. Ondertussen pinkt Rinus een traantje weg. Hij kan er niet zo goed tegen om in het centrum van de belangstelling te staan. Toch kan hij er nu niet meer onderuit. Dertien jaar lang runde Rinus de tuinwinkel en dan kun je natuurlijk niet zomaar en zonder applaus verdwijnen.
En applaus is er nadat voorzitter Wil Boonstra Rinus heeft geprezen voor zijn tomeloze inzet. Hoewel Rinus categorisch weigert om tijdens de Nieuwjaars borrel afscheid te komen nemen van de tuinders, belooft hij met zijn hand op het hart dat hij er zal zijn bij de algemene leden vergadering in april. En dat is hem geraden. Het bestuur zal de leden namelijk vragen om hem te benoemen tot erelid en wie kan daar nu tegen zijn. Voor wie Rinus nog niet de hand heeft geschud, kan dat dan alsnog doen. Komen dus!
Rinus heeft ons verwend Tot 1 januari was Rinus iedere dag in de tuinwinkel te vinden en hoewel de winkel officieel alleen op woensdagmiddag en zaterdagochtend open is, konden de tuinders er in werkelijkheid iedere dag terecht. ‘Je hebt ons verwend Rinus,’ aldus de voorzitter met een ‘big smile’ op zijn gezicht. Want zelf maakte hij ook graag gebruik van de verruimde openingstijden. ‘Rinus is ook sterk in het oplossen van problemen,’ voegt vrijwilliger Mieke eraan toe. Maar nu is dat voorbij. Peter de Bruin treedt in de voetsporen van Rinus en doet dat op zijn manier.
Achter het hek Ooit had Rinus zelf een tuin op Thurlede. Hij zou in de papieren moeten duiken om erachter te komen in welk jaar hij zijn tuin opzegde. Toen hielp hij ook al in de tuinwinkel, met dien verstande dat zijn plaats achter het hek was. In de winkel vertelden de kopers wat ze wilden hebben, betaalden en konden met een briefje naar o.a. Rinus die achter het hek klaarstond om de gekochte spullen mee te geven. Rinus klom op in de hiërarchie en is sinds dertien jaar de baas van de tuinwinkel. Hij heeft een grote groep vrijwilligers rond zich heen verzameld die hem helpen in en rond de winkel en ook die verwent hij. Met de extraatjes die hij ontving, organiseerde hij ieder jaar voor hen een etentje. Trots laat hij de foto’s van de afgelopen keer zien.
Andere tijden Rinus heeft Thurlede zien veranderen. ‘De onderlinge sociale contacten worden steeds minder,’ zegt Rinus. ‘Nu zie je vooral tuinders komen als het zonnetje schijnt. Veel tuinders gedragen zich tegenwoordig meer als campingmensen. Dat was vroeger wel anders. Toen hadden de tuinders veel meer onderling contact, deelden het overschot aan sla, maaiden het grasveldje van de buurman als deze op vakantie was. Nu is het ieder voor zich. Jammer, maar dat is nu eenmaal de tijdgeest.’ Het contact met de tuinders gaat Rinus het meeste missen.
Je bent te duur mannetje Over de vraag of hij nog een leuke anekdote weet, hoeft hij niet lang na de denken. ‘Er was eens een meneer die net een nieuwe tuin had. Hij kwam vragen hoeveel een gasfles kostte. Toen ik hem de prijs noemde zei hij: ”Ben je niet een beetje te duur mannetje”? De man vertrok om elders een goedkopere gasfles op de kop te tikken. Natuurlijk zou hij naar Kerkhof gaan en die heb ik toen opgebeld. Gelukkig was de gasfles bij hem veel duurder. Later op de dag kwam er een mevrouw mijn winkel binnen om een gasfles te kopen. De kruiwagen herkende ik. Ze bevestigde dat ze de echtgenote van de koopjesjager was en biechtte op dat haar man heel Schiedam en Vlaardingen was afgereden om zonder succes ergens een goedkopere gasfles aan te schaffen.’ Rinus moet er nog steeds hard om lachen. Het woord dat ze voor haar man in gedachten had en hardop uitsprak, laten we hier maar achterwege.
Achter de geraniums? Hoe moet het nu verder met Rinus? ‘Ach, het zal langzaamaan wel wennen,’ volgens Rinus. Toen ik jaren geleden stopte met werken, werd ik zo nu en dan nog eens teruggevraagd door de drukkerij waar ik heb gewerkt. Bij drukte vroegen ze me nog wel eens bij te springen. Nu sta ik natuurlijk ook klaar om mijn opvolger Peter De Bruin bij te staan als hij er even niet uitkomt. En verder zal ik vast en zeker veel op pad worden gestuurd door mijn vrouw om de boodschappen te halen. Ook aquarelleert hij ook graag en is vast van plan om daar meer tijd aan te besteden. De tuinders zullen het voortaan zonder hem moeten doen en dat zal heel erg wennen zijn.
Ellen Boonstra-de Jong